روزی حضرت آیت الله العظیمی بهجت در ارتباط با حیات اولیای خدا هرچند به ظاهر مرده باشند فرمود:
جنازه ی یکی از مردان پاک را به نجف می بردند یک نفر قرآن خوان هم اجاره کرده بودند که تا مقصد همراه جنازه برود و قرآن بخواند.
شبی از شبها همه از خستگی به خواب می روند و قاری مشغول خواندن سوره مبارکه ی یس می شود
و هنگام قرائت آیه ی کریمه (( ألَم اَعهَد اِلیکم یا بَنی آدَم... ))
لفظ " اَعهَد " را آنطور که باید ادا نمیکند و چند بار آن را تکرار می کند، ناگهان از داخل تابوت می شنود که آن مرد خدا دو یا سه بار با بیانی شیرین و تجوید و قرائت درست آن کلمه را ادا میکند.
رعشه بر بدن مرد قاری می افتد که آدم مرده آن هم چند روز از فوتش گذشته چگونه شنید که من در ادا آیه ی کریمه مانده ام و با بهترین طریق قرائت و تجوید آن را به من یا می دهد...........روحش شاد...
و داستانی دیگر :
از مداح خادم و عاشق با اخلاص سیدالشهدا (ع)، جناب آقا سید محمدعلی علومی نقل است که:
بنده نزد یکی از مردان الهی بودم و از ایشان شنیدم که می فرمود:
من آیات قرآن را به شکل انوار می بینم.
جناب علوی در ادامه افزودند که ایشان می فرمود:
هر آیه نوری دارد و عطری ، و سورۀ مبارکۀ « یس » عطر بسیار خاصی دارد....