سپهبد شهید علی صیاد شیرازی در یکی از خاطرات خود از دفاع مقدس به خاطره‌ای از عملیات مرصاد پرداخته و شرحی از حضور خود در این عملیات را بیان می‌کند که در ذیل آمده است: «شبانه خودم را با یک فروند هواپیمای فالکون به کرمانشاه رساندم و صحنه پیشروی دشمن را از نزدیک مشاهده کردم و متوجه اوضاع شدم. چنان جو پریشانی و اضطراب در مردم ایجاد شده بود که سراسیمه از خانه بیرون آمده بودند. از طرفی جاده کرمانشاه به بیستون از خودروهایی که در انتظار جابه‌جایی بودند، مملو بود و ترافیک سنگینی ایجاد شده بود. بر این اساس با یک فروند هلی‌کوپتر از فرودگاه به سمت یکی از قرارگاه‌های تاکتیکی سپاه پاسداران مستقر در طاق بستان حرکت کردیم...
ادامه امطلب...»
خدایا نامه ام رو به دست امام حسین برسون
سلام امام حسین مهربون...
من دختری کوچک هستم . پدرم جانباز موجی است...
الان که دارم برای شما نامه می نویسم پدرم خوابیده آرومه آرومه .
وقتایی که خوابه میام کنارش وباهاش حرف می زنم...
امام حسین شنیدم رقیه ی کوچولوت به آسمون ها رفته می خوام بهتون بگم ...
من حاضرم دختر شما بشم...
به جاش حال بابام رو خوب کنید از شما خواهش می کنم می دونم که خیلی مهربونید امام حسین ...
سرویس مذهبی افکارنیوز- تیمسار خشمگین بود. چنان خشمگین که حتی صدایش می لرزید. دوستانش بعدها اعتراف کردند که در تمام مدت دوستی بلند مدتشان هرگز او را چنین ندیده بودند. او حتی برای نخستین بار بر سرشان داد زده بود که : «شما چطور توانستید بدون اجازه من دست به چنین کاری بزنید؟»
کسی در آن لحظه جرات جواب نداشت. هرچند آن ها همان وقت هم که تصمیم به چنین کاری گرفتند، از عواقبش بی اطلاع نبودند، اما نه در این حد!...
ادامه امطلب...»
بر دخترت مانده زِتو عکس و پلاکت
از ابتدائی،درس اوّل را که خواندم
بابا و آب و نان ِآن بر دل نشاندم
شد سفره ی ما باز،عشقِ ما نیامد
من نان و آب آوردم و بابا نیامد
کبری تو از تصمیم بابایم چه دانی؟
تصمیم بابایم شده عشقِ نهانی
گر ریزعلی آتش زند کلِّ اَثاسش
بابای من بر عالمی اَرزد لباسش
.
.
.
.
.
بابا کجا ماندی بیا امشب عروسم
رفتی ُّو من در حسرت ِآغوش و بوسم
برای بار دوم دعوت شد حج واجب...سال 66 ،مرداد ماه...
گفت کجا برم؟
حج من خنثی کردن مین هاییه که سد راه بچه هاس...
برای پاکسازی منطقه رفت دوپازا نزدیک سردشت...
درست روز عید قربان بود .همونطور که مشغول کار بود و قربون صدقه مین های خنثی نشده می رفت...ریش های حناییش قرمز شد و قربانی راه خدا شد...
می شناسیش؟ اسمش حاج محسن دین شعاریه...فرمانده گردان تخریب لشکر 27 محمد رسوالله...روحش شاد...
«آن روزها من کارمند بنیاد شهید آبیک بودم. مغازه هم داشتم، برای اولین بار بود که در سال 65 به جبهه اعزام می شدم، آن هم از بسیج آبیک. حاج آقای طباطبایی، با درخواست مردم، تازه به شهر ما آمده و امام جمعه آبیک بود. نمازهایش را همه دوست داشتند و انسجام خوبی در شهر ایجاد کرده بود.دیدن چهره بشاش و همیشه خندان او حسابی شارژمان می کرد.
این عکس مربوط به روز اعزام من است و من از زیر قرآنی که به دست ایشان بود گذشته و عازم جبهه ها شدم، در حالی که او می گفت: دست علی به همراهتان باشد؛ اما خود که پس از ما به جبهه ها اعزام شده بود، از خداوند خواسته بود تا همانند جَد بزرگوارش به شهادت برسد، که این چنین نیز شد و تکه های پیکر مطهرش را پس از عبور تانک های دشمن از رویش، جمع آوری و به خاک سپردند، در حالی که صورتش کاملا سالم و نورانی مانده بود.
خون شهیدان را در تن ما جاری گردان تا به ماندن خو نکنیم.
به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، وبلاگ گنجینه اسرار در جدیدترین نوشته خود آورده است:
بیایید لحظه ای تعارف و رودربایستی را با خودمان کنار بگذاریم و حساب کتاب کنیم؟ ببنیم به چه کسانی بدهکاریم؟ همه ما به شهدا بدهکاریم. بدهی کمی هم نیست.آنها چه کرده اند و ما چه؟ درست که نگاه کنیم می بینیم آنها جان دادند تا ما جان بگیریم. جان سپردند که ما دل و جان به دین بسپاریم...
ادامه امطلب...»
سلام بر شما فرزندانم، سلام بر تو بنت الهدی عزیز و محمد طه شیر خواره ام.
جگر گوشه هایم! من زمانی به جبهه می روم که کفار در خاک عز یز ما مسکن نموده اند و امام فرمان بسیج داده است. من با گفتن کلمه لبیک یا ابا عبدااله به سو ی جبهه اعزام شدم. اساس جبهه رفتن من به خاطر اسلام بود.
تبادل
لینک هوشمند
Copyright 2010 - mehdi62.loxblog.com & Designer:
