حسن بن محمد به سند خود از عبدالرحمن بن عبدالله زهری روایت می کند که گفت:

هشام بن عبدالملک در یکی از سالهای دوران خلافتش حج به جای آورد، پس به مسجد الحرام وارد شد در حالی که بر دست غلامش (سالم) تکیه کرده بود، و امام باقر (علیه السلام) نیز در مسجد نشسته بود، سالم به هشام گفت: یا امیرالمومنین! این مرد محمّد بن علی بن الحسین است.

هشام گفت: همان کسی که مردم عراق شیفته او هستند؟

گفت: آری. هشام گفت به نزد او برو و بگو: امیرالمومنین می گوید: خوراک و آشامیدنی مردم در روز رستاخیز تا آنکه از حساب فارغ شوند چیست؟

حضرت فرمود: مردم در روی زمینی محشور شوند که همانند گرده نانی است و در آن است چشمه هایی از آب، و از آن ها می خورند و می آشامند تا از حساب فارغ شوند.

هشام که این پاسخ را شنید پنداشت که بر او چیره شده به سالم گفت: الله اکبر ! به نزد او برو و بگو : مردم در آن روز کجا به خوردن و آشامیدن می رسند؟ ( و چنان سرگرم حساب کردار خویشند که به فکر نان و آب نخواهند بود)

امام باقر (ع) در پاسخ این سخن فرمود: مردم در دوزخ سرگرم تر از روز رستاخیز خواهند بود و با این حال از خوردن و آشامیدن غافل نیستند و (چنانچه خداوند فرموده: دوزخیان به اهل بهشت) گویند: « بدهید به ما از آب یا آنچه خدا روزیتان کرده». (اعراف، 50).

هشام دیگر خاموش شده و پاسخی نتوانست بگوید.

الإرشاد مفید، ج2 ، 5/234