يكي از طرق شناسايي پيامبران اين است كه، پيامبري كه نبوت وي با دلايل قطعي ثابت شده است به نبوت پيامبر آينده تصريح كند و تصريح وي به حدي برسد كه همه گونه ترديد و شك را در مقام تطبيق و شناسايي از بين ببرد.
نبوت پيامبر اسلام علاوه بر اين كه با دلايل قطعي و روشن، ثابت گرديده است، در كتاب هاي پيامبران پيشين نيز، برنبوت وي تصريح و نام و خصوصيات او در كتب (عهدين) مشخص شده است و اين مسأله، يعني بشاراتي كه تورات و انجيل درباره پيامبر اسلام داده است، يكي از فصول مهم اين دو كتاب را تشكيل مي دهد. گروهي از فضلا و علماي بنام اسلام، كليه بشارات اين دو كتاب را درباره آخرين پيامبر از موارد مختلف آنها، گرد آوري كرده و از اين طريق، خدمت شايان تقديري به اسلام و مسلمانان انجام داده اند. [1] .
قرآن با صراحت هر چه تمام تر مي فرمايد، اگر پيروان انجيل و تورات اين دو كتاب را مورد مطالعه قرار دهند نام و خصوصيات پيامبر اسلام را درآن مي يابند آن جا كه مي فرمايد:.
(... يَجِدُونَهُ مَكْتُوباً عِنْدَهُمْ فِي التَّوْراةِ وَ الإِنْجِيلِ...؛ [2] .
نام و نشان وخصوصيات پيامبر اسلام را در اين دو كتاب نوشته شده مي يابند).
در آيه مورد بحث با كمال صراحت از حضرت عيسي نقل مي كند كه وي گفته است: (من به آمدن پيامبري كه نام او احمد است بشارت مي دهم).
روزي كه اين آيه و نظاير آن نازل شد و پيامبرآنها را براي مردم خواند، در جزيره عربي، گروه هايي از يهوديان و مسيحيان زندگي مي كردند و اگر چنين بشارتي در اين كتاب ها وجود نداشت، دانشمندان اين دو آيين، آن را دستاويز قرار داده و سر و صدايي به راه مي انداختند، ولي به داوري تاريخ صحيح، آنان در برابر اين تصريح ها لب فروبستند و گروهي منصف به صفوف مسلمانان پيوستند.
[1] جامع ترين كتابي كه تاكنون در اين باره نوشته شده، كتاب انيس الاعلام تأليف مرحوم فخر الاسلام است كه خود از كشيشان معروف كليساهاي ايران بود. اين كتاب در دوجلد بزرگ در سال 1319 قمري چاپ شده و اخيراً به صورت حروفي در قطع كوچك نيز چاپ شده است.
[2] اعراف (7) آيه 157.