يكي از گناهان بزرگ مسخره كردن و استهزاي ديگران است. قرآن فرموده است: "ويل لكلّ همزهْْ لمزهْْ؛[1] واي به كسي كه ديگران را مسخره مي كند و از ديگران عيب جويي مي كند. با چشم و ابرو ديگران را مورد تمسخر قرار مي دهد".
در سورة حجرات فرمود: " يا ايها الذين آمنوا لا يسخر قوم من قوم عسي ان يكونوا خيراً منهم؛1[2] اي كساني كه ايمان آورده ايد! نبايد بعضي از شما بعضي ديگر را مسخره كند، شايد آنان بهتر از شما باشند".
امام صادق(ع) فرمود: " هر كس در ظاهر با مردم يك نحوه برخورد كند و در پشت سر آنان به نحوة ديگري، در روز قيامت با دو زبان وارد محشر خواهد شد".[3]
در جريان معراج، پيامبر (ص) گروهي را ديد كه لبانشان مانند لبان شتر آويزان بود. اين افراد گوشت بدن خويش را قيچي مي كردند و در دهان خود مي جويدند. از جبرئيل سؤال كرد: اينان چه گروهي هستند؟ او گفت: اينان كساني بودند كه ديگران را عيب مي كردند و با زبان و چهره ديگران را مسخره مي كردند.
1[1] همزه (104) آيه 1.
1[2] حجرات (49) آيه 11.
2[3] بحارالأنوار،ج 75، ص 203.