بنی امیه خیلی بد کردند. حتی حسین را کشتند اما خدا با اینها آمد، تا آن خلیفۀ آخر که مروان حمار بود. مسلم خراسانی آمد مسلط شد و مروان حمار فرار کرد. نظامیهای مسلم خراسانی او را تعقیب کردند. این در یک بیابان در یک خرابه منزل کرده بود. هرکجا رفت راهش ندادند. در هر ده و هر شهری که رفت راهش ندادند تا در یک خرابه منزل کرد. لشکر خراسانی رسید این از ترسش دسپاچه شد. از اسبش پیاده شد تا بول کند و در حال بول کردن او را گرفتند. وقتی او را گرفتند یک عرب یک جمله گفت که چقدر شیرین است. گفت: ذهب الدوله بالبوله. دولت بنی امیه به یک ادرار کردن و به یک بول کردن از بین رفت. او را آوردند پی مسلم خراسانی و جسارت کرد. زبانش را در آوردند و انداختند پیش گربه و آن گربه زبان را خورد. یک کسی آنجا بود گفت لا اله الا الله. چند روز قبل این زبان غلامش را درآورد و همین گربه خورد. چند روزی طول نکشید و الان زبانش را درآوردند و او را کشتند و نابود کردند اما همان گربه زبانش را خورد. اینها تاریخ است. یازده جا در قرآن میخوانیم که تاریخ بخوان. اما نه اینکه سرسری تاریخ بخوان بلکه تاریخ بخوان، هدف از تاریخ. قرآن خیلی تاریخ دارد و بالاخره ما باید به این توجه داشته باشیم که این بی حیایی که الان در جامعۀ ما حکمفرما شده و این نعمت بزرگی که از دست دادهایم، این خیلی خطر دارد و باید همه مواظب باشیم که این خطر العیاذبالله آتش نگیرد و مواظب باشیم که پروردگار عالم غضب نکند و این بی حیای و بی عفتی و بی غیرتی و این بی حیایی هم در خانه و هم در کوچه و بازار و در خیابانها، خیلی ضرر دارد لاأقل ضررش اینکه برکت از عمر ما و برکت از کسب ما و برکت از مال ما برداشته میشود و یک زندگی توأم با غم و غصه و دلهره و اضطراب خاطر تا بمیریم
آیت الله مظاهری1390/5/19