در این مورد جوابی از آیت الله بهجت نقل گردیده[1]که به شرح زیر می باشد:
سؤال:
ازدواج دختری میسر نمی گردد و به اصطلاح بختش باز نمی شود و از شما راهنمائی می
خواهد.
پاسخ: نماز جعفر طیار بخواند و پس از آن، دعائی که در کتاب «زاد المعاد»
مجلسی آمده که در این هنگام خوانده شود، بخواند و در پی آن، به سجده رود و تلاش کند
که حتما گریه کند. گر چه به مقدار کم و همین که چشمش را اشک گرفت حاجتش را از خدا
بخواهد.
و این عمل را تا زمانی که حاجتش روا شود با اعتقاد کامل، انجام دهد.
هم چنین بار دیگر در پاسخ به چنین پرسشی فرمودند: آیه« رَبَّنَا هَب لَنَا مِنْ
أَزْوَجِنَا وَ ذُرِّیَّتِنَا قُرَّةَ أَعْینٍ وَ اجْعَلْنَا
لِلْمُتَّقِینَإِمَاماً» را (فراوان) بخوانید.[2]
نماز جعفر طیار فقط برای
ازدواج نمی باشد بلکه برای طلب کردن حاجات مهم می باشد یعنی در صورتی که حاجت های
مهمی دارید می توانید این نماز را بخوانید و بعد از آن حاجات خود را بطلبید، ازدواج
هم چون یک امر مهم است و شما می خواهید یک عمر زندگی خوب و دلخواه خود را داشته
باشید از این امورات مستثنی نمی باشد و برای برآورده شدن حاجاتتان می توانید این
نماز را بخوانید، اما دعائی که در زاد المعاد گفته شده دعائی است که بعد از نماز
جعفر طیار آمده که وقتی نماز و ذکر تسبیحات بعد از نماز تمام می شود دعائی به نقل
از حضرت امام جعفر صادق علیه السلام وارد شده که فرمود:«ای مفضل هر گاه تو را حاجتی
ضروری بوده باشد نماز جعفر را بجای آور، بعد این دعا را بخوان و حوائج خود را از
خدا طلب کن که براورده میشود انشاء الله تعالی و آن دعا این است:
اللَّهُمَّ
إِنِّی أَفْتَتِحُ الْقَوْلَ بِحَمْدِکَ وَ أَنْطِقُ بِالثَّنَاءِ عَلَیْکَ وَ
أُمَجِّدُکَ وَ لَا غَایَةَ لِمَدْحِکَ وَ أُثْنِی عَلَیْکَ وَ مَنْ یَبْلُغُ
غَایَةَ ثَنَائِکَ وَ أَمَدَ مَجْدِکَ وَ أَنَّی لِخَلِیقَتِکَ کُنْهُ مَعْرِفَةِ
مَجْدِکَ وَ أَیُّ زَمَنٍ لَمْ تَکُنْ مَمْدُوحاً بِفَضْلِکَ مَوْصُوفاً بِمَجْدِکَ
عَوَّاداً عَلَی الْمُؤْمِنِینَ بِحِلْمِکَ تَخَلَّفَ سُکَّانُ أَرْضِکَ عَنْ
طَاعَتِکَ فَکُنْتَ عَلَیْهِمْ عَطُوفاً بِجُودِکَ جَوَاداً بِفَضْلِکَ عَوَّاداً
بِکَرَمِکَ یَا لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ الْمَنَّانُ ذُو الْجَلَالِ وَ
الْإِکْرَام[3]
ترجمه: خدایا من به حسن ستایش تو افتتاح سخن میکنم و زبان به
ثنای تو میگشایم و مجد و بزرگواری تو را مدح میگویم در صورتی که مدح و ثنای تو را
حد و نهایت نیست و کیست که به منتهای مجد و ثنای تو تواند رسید و مخلوق تو را کجا
یارای آنکه به کنه معرفت و مجد و بزرگی تو رسد چه زمانی بوده که تو ممدوح به فضل و
احسان موصوف به مجد و کرامت نبودهای تو بر گنهکاران به حلم و بردباری بسیار احسان
کنی و هر چه ساکنان زمین از اطاعتت سرپیچی کنند باز تو بر آنها از لطف مهربان خواهی
بود و به فضل و احسان بخشش خواهی کرد و به کرم عطا خواهی فرمود ای که به جز تو
خدایی نیست که نعمت بخشنده و صاحب جلال و کرامتی.
[1]- کتاب گوهرهای
حکیمانه.
[2]- سوره فرقان، آیه 74.
[3] . زاد المعاد علامه
مجلسی(ره) ص 523 نماز جعفر طیار(ع)