یک ایرانی خدمت امام صادق (ع) آمد و مرتب تعریف شیعهها را کرد. بعد امام صادق (ع) فرمودند آیا میروید سر جیب یکدیگر و پول بردارید. گفت آقا یعنی چه که از جیب یکدیگر پول برداریم. آقا فرمودند شیعه همین است. پول او از او. گفت نه. آقا دست به کمر گذاشتند و گفتند شما شیعیان کمر ما را شکستید. حال یک کسی دخلش را باز بگذارد و برود، ناگهان همین شیعهها غارت میکنند. آنطرفش خراب و آن طرفش هم خراب است و چه چیز صحیح است؟ صحیح نداریم. بله شیعه هستیم و عقیده هم الحمدلله تا سرحد عشق علی دوست داریم و تا سرحد عشق موسی بن جعفر دوست داریم. دلمان پر میزند که امشب کاظمین بودیم و زیارت میکردیم. اینها همه خوب است. شعارمان هم زیارت جامعه، زیارت عاشورا، زیارت موسی بن جعفر و توسلها که اینها همه عالی است. اما در عمل لنگیم و باید در عمل لنگ نباشیم و این فضیلت فراموش شده، درّ گرانبها باشد. امام صادق (ع) میفرمود: ای شیعیان ما یک کاری بکنید که: كُونُوا لَنَا زَيْناً، وَ لَا تَكُونُوا عَلَيْنَا شَيْنا، همۀ مردم بگویند بارک الله، شیعه چه ایثار و چه گذشت و چه فداکاری دارد. شیعه چه صدق و راستگویی دارد و شیعه چقدر عالیست. اگر کار برسد به آنجا که بگویند ایرانیها دروغگو هستند، این کمر موسی بن جعفر را میشکند. مگر میشود ما دروغ بگوییم. مگر میشود زن به شوهر و شوهر به زن دروغ بگوید. یک مثال عوامانه در میان زنهاست، اینکه اگر به شوهر دروغ نگوییم که زندگی نمیچرخد. آن طرفش هم یک مثال عوامانه در میان مردهاست که میگویند، پشت چشم باید پینه داشته باشد. میگویند معنایش اینست که زن که میگوید، بگو چشم اما عمل نکن. همدیگر را گول بزنید. این دیگر نمیشود شیعۀ موسی بن جعفر. از این چیزها در روایات اهل بیت زیاد است. از این چیزها زیاد است که اهل بیت از ما جداً خواستند و ما باید برای تشیّع یک افتخار باشیم.
امام صادق (ع) میفرمود یک کاری بکنید که این سنّیها بگویند خدا رحمت کند امام صادق را که چه شیعیانی تحویل جامعه داده است. راستگو، باصداقت، ایثار و گذشت و فداکاری و بالاخره شیعه یک آدم و آدم یک شیعه.
آیت الله مظاهری1390/6/3