امام صادق علیه السلام مى فرماید:اگر شرابخوار به خواستگارى آمد نباید او را پذیرفت ، چون صلاحیت ازدواج ندارد، سخنانش را نباید تصدیق نمود، هرگاه براى كسى واسطه شود نباید او را قبول نمود. و نمى توان به او اعتماد كرد، هر كس به شرابخوار امانتى بسپارد چنانچه از بین برود،
خداوند به صاحب امانت پاداشى نمى دهد و امانت از دست رفته او را جبران نمى كند.سپس فرمود: مایل بودم شخصى را سرمایه بدهم براى تجارت به كشور یمن برود، خدمت پدرم حضرت امام باقر علیه السلام رسیدم و عرض كردم :مى خواهم به فلانى براى تجارت سرمایه بدهم ، نظر شما چیست ؟
صلاح است یا نه ؟فرمود:مگر نمى دانى او شراب مى خورد؟گفتم :از بعضى از مؤ منین شنیده ام مى گویند او شراب مى خورد.فرمود: سخنان آنان را تصدیق كن ! چون خداوند درباره پیامبر مى فرماید: پیغمبر به خدا ایمان دارد و مؤ منین را تصدیق مى نماید، بنابراین شما باید مؤ منین را تصدیق كنى .
آنگاه فرمود:اگر سرمایه را در اختیار او بگذارى ، سرمایه نابود شود و از بین برود خدا تو را نه اجر مى دهد و نه امانتت را جبران مى كند.گفتم :براى چه ؟فرمود: خداوند مى فرماید:لا تؤ توا السفهاء اموالكم التى جعل الله لكم قیاما (48) اموالى را كه خداوند آن را مایه زندگیتان قرار داده به نادانان ندهید.آیا نادانتر از شرابخوار وجود دارد؟
پس از آن فرمود:بنده تا شراب نخورده همیشه در پناه خدا است و در سایه لطف او اسرارش پرده پوش مى شود.هنگامى كه شراب خورد سرش را فاش مى كند و او را در پناه خود نگه نمى دارد.در این صورت گوش ، چشم ، دست و پاى چنین شخص ، هر كدام شیطان است او را به سوى هر زشتى مى برد و از هر خوبى باز مى دارد.