نسایى، یكى از محدّثان بزرگ اهل سنّت، كتابى در فضایل على علیه السلام با نام «الخصایص فى فضل على بن ابى طالب» نوشته است. زمانى كه از او درخواست شد كه در فضایل معاویه نیز چیزى بنویسد، در پاسخ چنین گفت: چیزى كه فضیلت ایشان باشد، سراغ ندارم. تنها دو خاطره از وى به یاد دارم:
یكى اینكه روزى پیامبر اكرم صلى الله علیه وآله مشاهده كرد كه ابو سفیان بر اشترى سوار است، پسرش معاویه عنان مركب را به دست دارد، و پسر دیگرش یزید بن ابى سفیان آن را از عقب مى راند و با تشریفات قبیلگى حركت مى كنند. پیامبرصلى الله علیه وآله فرمود: «لَعَنَ اللّهُ الرَّاكِبَ وَالْقَائِدَ وَالسَائِقَ؛ 1 خدا هم سوار و هم جلودار و هم مشایعت كننده را لعنت كند.»
دیگر اینكه روزى پیامبرصلى الله علیه وآله براى انجام مأموریتى كسى را دنبال معاویه فرستاد. مأمور برگشت و گفت: معاویه مشغول غذاخوردن است. بار دوم مأمور رفت و خبر آورد كه او مشغول خوردن غذا است. بار سوم نیز قضیه تكرار شد و معاویه با تأخیر زیاد آمد. پیامبر اكرم صلى الله علیه وآله در نوبت سوم فرمود: «لاَ اَشْبَعَ اللّه بَطْنَهُ؛ 2 خداوند شكم او را سیر نكند.»
و بعد از این نفرین، معاویه هرچه غذا مى خورد سیر نمى شد. گاهى آن قدر مى خورد كه فریادش بلند مى گشت كه خسته شدم و شكمم دارد مى تركد، ولى سیر نشدم.
1) شرح نهج البلاغه، ابن ابى الحدید، قم، دار الكتاب العلمیة، 1379 ه ق، ج 15، ص 175.
2) فتوح البلدان، احمد بن یحیى بلاذرى، ترجمه دكتر محمد توكّل، چاپ شركت نشر، 1367 ه. ش، ص 656؛ ر. ك: تاریخ اسلام، محمد ابراهیمى وركیانى، نهاد نمایندگى مقام معظم رهبرى در دانشگاهها، ص 103