عمادالدین طبرى در كتاب "بشارة المصطفى" نقل مى كند روزى پیغمبر اكرم(صلى الله علیه و آله و سلم ) بسیار شاد و خرم بر امیرالمؤ منین(علیه السلام )وارد شد و بر او سلام كرد و جواب شنید. آنگاه على (علیه السلام ) عرض كرد یا رسول الله! هیچگاه ندیده بودم مانند امروز شاد و خرم باشید. فرمود آمده ام تو را بشارت دهم. یا على در این ساعت جبرئیل بر من نازل شد، گفت خداى سلامت مى رساند و مى گوید على را بشارت ده که شیعیان مطیع و عاصیش اهل بهشتند. همین كه على (علیه السلام ) این سخن را شنید به سجده افتاد آنگاه دست بسوى آسمان دراز نموده عرض كرد: پروردگارا! گواه باش بر من كه نیمى از حسنات خود را به شیعیانم بخشیدم . امام حسن (علیه السلام ) نیز همین كار را كرد. امام حسین (علیه السلام ) هم گفت خدایا گواه باش من هم نصف حسنات خود را به شیعیان پدرم بخشیدم . پیغمبر اكرم (صلى الله علیه و آله و سلم ) فرمود شما از من سخاوتمندتر نیستید من نیز نیمى از حسنات خود را به شیعیان على بخشیدم . خداوند خطاب كرد: كرم شما از من بیشتر نیست من تمام گناهان شیعیان على را بخشیدم و آمرزیدم .
من میر فلك فقرم و عشق است عسكرم
ارض است سیرگاه و سماوات لشكرم
آلـــــــوده ام اگــــــر بـــكـــثـــــافــــــات معــصـیت
آســـوده ام چـــــو مـــن ز مــحـبان حیدرم
بــــا دوســتـــــى حیــــــدر و اولــــــاد او مـــــــرا
كـــى خــــوف بـــاشد ز مجــازات محشرم
زاهـــــد تـــــــو بـــــا ولاى علــــى زر چه مى كنى
تـــخـــویــفـــم از جــهـــنــم و احراق آذرم
وز رسـتــخیـــز خـــــــوف نــــبــــــاشد مـــرا بــدل
شـــافع علـــى بـــود چـــو بـه درگاه داورم
امـــروز در دلــــم چـــــــو بـــــــود مـــــهر مـرتضى
در روز حــــشـــر عـــرش شود سایه سرم
فـردا چـــو سـر ز خــاك بـــــر آرم مــــن اى ودود
دستـــم رســــان بــــدامـــن آل پــیــمبرم
یا رب گواه باش كه از نسل فاطمه (علیها السلام)
هفت است و چهار سرور و هادى و رهبرم
جـــــز بـــر امــــام غائــــب وحـــى ، پور عسكرى
پــیــــرى و مـــرشـــدى نـبــود هیچ در برم
یــــا رب ز جـــــرم و معـــصیـــتم درگذر كه نیست
غــیــــر از امیــــد عـفــــو تـــو امید دیگرم