براي پرداختن به اين پرسش، بايد چند نكته را روشن كنيم:
اوّل اينكه تكليف ما چيست؟ آيا وظيفه داريم خدمت امام زمان(ع) برسيم؟ (در اين صورت بايد تمام همّ و غم خود را صرف اين كار كنيم.) يا اينكه وظيفه داريم امام زمان خود را بشناسيم و او را دوست داشته باشيم و از او اطاعت كنيم؟
ما بايد فكرمان را روي اين مسئله متمركز كنيم كه وظايف و تعهّداتمان را به نحو مطلوب بشناسيم و بدان عمل نماييم؛ يعني اگر گفته شده است كه وظيفه داريد، براي امام زمان(ع) دعا كنيد، دعا كنيم و اگر گفته شده كه براي سلامتي ايشان صدقه دهيد، صدقه بدهيم.
نكتة دوم اينكه لازم نيست كه انسان وردي بخواند، زحمتي بكشد و چلّهنشيني كند تا امام زمان(ع) را ببيند؛ بلكه اگر انسان تكاليف شرعي خود را با دقّت و جدّيت انجام دهد، مثل آن پيرمرد قفلساز، امام زمان(ع) خود به سراغ او ميآيد و ممكن است حتّي بارها سعادت اين ملاقات نصيبش شود. به هر حال، ما معتقديم كه اعمالمان هفتهاي دو بار (دوشنبهها و پنجشنبهها) به رؤيت حضرت وليّعصر(ع) ميرسد. ايشان وقتي اعمال خوب مردم را ميبيند، خوشحال ميشود و براي آنها دعا ميكند و زماني كه اعمال بد پيروان خود را ميبيند، غمگين ميشود.
حال اگر سئوال شود كه اين تكاليف چيست، بايد گفت: هر كس بايد براي انجام دقيق وظايف دينياش، توضيحالمسائل مرجع تقليد خود را مطالعه كند، قرآن بخواند و به آن عمل كند و در يك كلام، با سلوك و رفتار خود، به جرگة كساني درآيد كه خداوند دربارهشان فرموده است: آنها را دوست دارم. كسي كه مشتاق امام زمان(ع) است، بايد تلاش كند آنچه را خداوند امر كرده، انجام دهد و از هر چه نهي فرموده، پرهيز نمايد. انسان بايد مانند اويس قرني كاري كند كه «وليّ الله» مشتاق او شود و بويش را از دوردستها استشمام كند.
البتّه راهحلهايي براي زيارت آن حضرت نقل شده است؛ مثلاً گفتهاند: اگر كسي چهل شب به مسجد سهله در كوفه برود، ديدار حضرت وليّعصر(ع) برايش ميسّر ميگردد.
در مجموع، زن و مرد مسلمان، بايد در انجام تكاليف الهي خود كوشا باشند تا امام زمان(ع) آنها را دوست داشته باشد؛ خواه به محضر آن حضرت شرفياب شوند، خواه از اين سعادت بهرهمند نگردند
پينوشتها:
1. پيام قران، ج 9، صص 441 ـ450.