در روایات آمده است که این سوره درباره گروهى از سران مشرک قریش نازل شد؛ مانند ولید بن مغیره، عاص بن وایل، حارث بن قیس و امیه بن خلف و گفتند: اى محمد صلى الله علیه و آله تو بیا از آیین ما پیروى کن، ما نیز از آیین تو پیروى مى کنیم، و تو را در تمام امتیازات خود شریک مى سازیم، یک سال تو خدایان ما را عبادت کن او سال دیگر ما خداى تو را عبادت مى کنیم، اگر آیین تو بهتر باشد، ما در آن با تو شریک شده ایم و بهره خود گرفته ایم و اگر آیین ما بهتر باشد تو در آیین ما شریک شده و بهره ات را از آن گرفته اى.
پیغمبر صلى الله علیه و آله فرمود: پناه بر خدا که من چیزى را همتاى او قرار دهم!
گفتند: لااقل بعضى خدایان ما را به نیکى یاد کن و از آنها تبرک بجوى! ما نیز تو را تصدیق مى کنیم و خداى تو را مى پرستیم.
پیامبر صلى الله علیه و آله فرمود: من منتظر فرمان پروردگار هستم.
در این هنگام سوره قل یا ایها الکافرون نازل شد و رسول الله به مسجد الحرام آمد در حالى که جمعى از سران قریش در آنجا جمع بودند، در بالاى سر آنها ایستاد و این سوره را تا آخر بر آنها خواند.
آنها وقتى پیام این سوره را شنیدند. کاملا ماءیوس شدند، و حضرت و یارانش را آزار دادند.