مردي خدمت امام صادق عليه السلام رسيد و عرض كرد: با ابن رسول الله! من همسايگاني دارم كه داراي كنيزاني آوازخوان و مطرب هستند. اين كنيزان با عود(يكي از آلات موسيقي) نوازندگي مي كنند. من نيز گاهي كه به دستشويي مي روم زمان بيشتري در آن جا درنگ مي كنم تا به آواز و نوازندگي آنان گوش دهم،اين عمل من چه حكمي دارد؟
امام صادق عليه السلام فرمود: از اين كار دست بردار. آن مرد گفت: به خدا سوگند من به قصد گوش دادن به آن جا نمي روم (اين عملي نيست كه آن را با پاي خويش انجام داده باشم) تنها عملي شنيدني است كه آن را با گوشم مي شنوم. امام صادق عليه السلام فرمود:عجبا! خدا به فريادت برسد! اي مرد! چه مي گويي؟ مگر نشنيده اي كه خداي-عزوجل-مي فرمايد: ( إِنَّ السَّمْعَ وَ الْبَصَرَ وَ الْفُؤادَ کُلُّ أُولئِکَ کانَ عَنْهُ مَسْؤُل) (اسراء،36) ترجمه: گوش و چشم و دل همه مسوولند{ و در پيشگاه تاهي همه بايد پاسخ گو باشند}.