حضرت فاطمه ( علیها السلام) در ضمن وصایای خود به علی ( علیه السلام) گفت: یا علی! این شیشه را بگیر و هنگامی که از کار من فارغ شده و مرا در قبرم نهادی، آن را در لحد من بگذار . علی( علیه السلام) فرمود: ای بانوی زنان ! در این شیشه چیست؟
فاطمه ( علیها السلام) پاسخ داد: یا اباالحسن! من از پدرم شنید که می فرمود: راستی که قطرات اشک، غضب و خشم خدای را خاموش می سازد و قبر، باغی از باغات بهشت نمی شود مگر این که بنده از خوف خدا گریه کرده باشد. و خدای عزیز جبّار می داند که گریه کرده ام و این قطرات اشک من در سحرهاست که در این شیشه جمع کرده ام و آن را ذخیره ای برای درون قبر خود نموده ام تا در روز حشر، آن را بیابم.
حضرت علی ( علیه السلام) از سخن حضرت زهرا ( علیها السلام) گریان شد و در این موقع فاطمه ( علیها السلام) دستش را دراز کرد و اشکهای چشم علی ( علیه السلام) را گرفت و به صورت خود کشید.
( سیره و سخن فاطمه، ص55)