نصیحتی از مرحوم حاج شیخ رجبعلی خیاط
اکنون که از مظلومیت آن حضرت آگاه شدیم باید توجه داشته باشیم که هدف ما از دعا برای ظهور امام زمان عجل الله تعالی فرجه رسیدن به حالات و مقامات نباشد، بلکه خشنودی پروردگار و تقرب به خداوند و امام زمان ارواحنا فداه را ملاک عمل قرار دهیم. اینک به این جریان مهم توجه کنید: مرحوم آقای شرفی که از منتظران ظهور امام عصر ارواحنا فداه بودند نقل می کردند: در زمانی که برای تبلیغ، از مشهد مقدس به شهرستان ها می رفتم در یکی از مسافرت ها چند روزی قبل از ایام ماه مبارک رمضان با یکی از دوستان در تهران به محضر مرحوم حاج شیخ رجبعلی خیاط- که از سابقین و ثابتین در راه انتظار بودند و مردم را به این راه تشویق می نمودند- مشرف شدیم و از ایشان تقاضای راهنمایی کردیم، و خواستیم که چیزی به ما بیاموزد.
آن بزرگوار طریقه ختم آیه شریفه ((وَ مَن یَتَّقِل الله )) را به ما آموختند و فرمودند: اول صدقه بدهید و چهل روز روزه بگیرید و این ختم را در حال روزه انجام دهید. نکته مهمی که مرحوم حاج شیخ رجبعلی خیاط فرمودند این بود که: مقصودتان از انجام این ختم تقرب به حضرت رضا علیه السلام باشد و حاجت های مادی را در نظر نگیرید. مرحوم آقای شرفی فرمودند: من ختم را شروع کردم ولی نتوانستم آن را ادامه دهم و ترک نمودم، ولی دوست من موفق شد و آن را به پایان رساند. پس از آن که به مشهد مقدس برگشت، وقتی ایشان به حرم مطهر حضرت امام رضا علیه السلام مشرف گردید، آن حضرت را به صورت نور زیارت کرد. کم کم این حالت در ایشان تقویت شد تا توانست آن حضرت را ببیند و با آن بزرگوار صحبت نماید.
هدف ما از نقل این جریان، نکته مهمی است که در دعاها و توسلات باید رعایت شود و آن این است که انسان علاوه بر آنکه در انجام نماز ها، دعاها و توسلات باید اخلاص را رعایت کند هدف او هم باید از انجام آن ها، تقرب به خداوند باشد تا به رسول خدا صل الله علیه و اله و سلم و اهل بیت علیه السلام نیز نزدیک شود، یعنی اعمالش را به نیت عبودیت و بندگی خدا انجام دهد، نه برای رسیدن به حالات و مقامات.
یکی از افراد مشهور و صاحب نفس که دعایش اثر داشت و با آن، گره از کار افراد می گشود، از شخصی که او را صاحب بصیرت می دانست، سوال کرده بود: به نظر شما من چه موقعیت و منزلتی نزد خدا دارم؟
ایشان پس از تامل در جواب گفته بودند: شما در کارهای خداوند زیاد دخالت کرده ای. پس دعا کننده نباید هیچ گونه سوء استفاده ای از دعاهایش بنماید، بلکه آنها را باید به قصد بندگی پروردگار انجام دهد، نه این که به وسیله آن ها دخالت در کارهای خداوند نموده و یا مردم را به سوی خود جلب نماید.
صحیفه مهدیه: 83