روایت شد که پیغمبر صل الله علیه و آله فرمودند:
اُعطیت ما اعطی النّبیون و المرسلون جمیعاً، واُعطیت خمسة لم یعطها أحد: نصرت بالرعب، و جعل لي ظهر الارض مساجد و طهوراً، و اُعطیت جوامع الکلم، و فضّلت بالغنیمة، و اُطیعت الشفاعة في امّتی.
آنچه به همه انبیا و رسولان عطا شده است، ولی پنج نعمت بر من عطا شده که به احدی عطا نشده است:
1.من به وسیله ترسی (که خداوند در دل دشمنان انداخت) پیروز شدم.
2.روی زمین به جهت من محل سجده و پاک کننده قرار داده شده است.
3.جمع کننده کلمه ها ( یعنی یکی کردن امتها و ادیان) به من عطا شده است.
4.من به وسیله غنیمت فضیلت داده شده ام.
5.مقام شفاعت امتم به من عطا شده است.
آری ، خدای متعال آنچه به پیامبران – از معجزات، آیات و علامات- عطا کرده بود به آن حضرت نیز عطا نمود، و ان حضرت را با مقاماتی که به احدی نداده بود، برتری داد. آنگاه خدای متعال این آیه را بر او فرود فرستاد:
(( وَ أنذرعَشیرتَکَ الأقربین)) سوره شعرا،آیه 214
(( و خویشاوندان نزدیکت را بترسان))
رسول خدا (ص) پس از نزول این آیه، بزرگان و روسای بنی هاشم را که در آن زمان چهل نفر بودند جمع کرد. به علی (ع) دستور داد تا ران گوسفندی را برای آنان پخت و یک صاع از گندم برای آنان نان کرد.
آنگاه ده نفر از آنان خدمت رسول خدا(ص) آمده و غذا خورده و خارج می شدند تا اینکه ده نفر ده نفر همه آمدند و غذا می خوردند و آب می نوشیدند و سیر می شدند، و این در حالی بود که در میان ان ها افرادی بودند در یک وعده یک گوسفند را با یک مشک آب می خوردند.
إثبات الوصیّه:115