در کتاب بصائر الدرجات آمده است: عده ای از راویان حدیث از امام صادق علیه السلام نقل کرده اند:

رسول خدا (ص) به اصحاب خویش فرمود:

حیاتي خیر لکم و مماتي خیر لکم.

زندگی و مرگ من برای شما خیر است.

اصحاب عرض کردند: ای رسول خدا ، اینکه زندگی شما برای ما خیر است فهمیدیم، امّا وفات و مرگ شما چگونه برای ما خیر است؟

رسول خدا(ص) فرمود:

أمّا حیاتي فإن الله یقول: (( وَ ما کان اللهُ لیُعَذِّبَهم وَ انت فیهم وَ ما کانَ اللهُ معذّبَهم و هم یَستغفرون)). (سوره انفال، آیه 33) ، و أمّا وفاتي فتعرض عليَّ أعمالکم فأستغفر لکم.

زندگیم برای شما خیر است، زیرا که خدای متعال می فرماید: ((تا تو ای پیامبر در میان آنان هستی خداوند آن ها را عذلب نخواهد کردو همچنین تا استغفار می کنند ، خدا عذابشان نمی نماید)).

و اینکه مرگم و وفاتم برای شما خیر است، زیرا که اعمال شما بر من عرضه می شود و من برای شما طلب آمرزش می نمایم.

عالم بزرگوار سید نعمت الله جزایری این حدیث شریف را در کتاب ((انوار نعمانیّه)) نقل کرده و اضافه نموده است: اینکه رسول خدا می فرماید: ((مرگ و وفاتم برای شما خیر است)) یعنی اعمال شما هر روز پنجشنبه و جمعه بر من عرضه می شود و من برای شما طلب آمرزش می نمایمو از خدا می خواهم که از گناهان شما بگذرد.

امام صادق (ع) نیز می فرمایند:

ما لکم تسوءن رسول الله (ص)؟

چرا شما پیغمبر خدا (ص) را اندوهگین می نمایید؟

مردی عرض کرد:

چگونه ما او را اندوهگین می نماییم؟

فرمود:

آیا نمی دانید که اعمال شما بر آن حضرت عرضه می شود؟ اگر گناهی در آن ببیند اندوهگین و ناراحت می شود، رسول خدا (ص) را با اعمالتان اندوهگین نسازید، بلکه آن حضرت را مسرور و خوشحال نمایید.



بصائر الدرجات: 445ح8و 426 ح17، الکافی: 1/219 ح3، امالی مفید: 196ح29.