علامه مجلسی در کتاب ((بحار الانوار))از ابو هاشم نقل می کند که گفت:
یکی از دوستان امام حسن عسکری(ع) ضمن نامه ای از آن حضرت درخواست کرد که به او دعایی بیاموزد.
امام علیه السلام در جواب او نوشت:
یا أسمَعَ السّامعین وَ یا أَبصَرَ المُبصِرین وَ یا عُزَّ النّاظرینَ و یا أَسرَعَ الحاسبین، وَیا أَرحَمَ الرّاحِمین، وَ یا أَحکَمَ الحاکِمینَ صَلِّ عَلی محمّدٍ وَ آلِ محمّدٍ، وَ أَوسع لي في رزقی، وَ مُدَّ لي في عُمری، وَامنُن عَلَیَّ بِرَحمَتکَ، وَاجعَلني ممَّن تَنتَصِرُ بهِ لِدینِکَ وَ لا تَستَبدِل بي غَیري.
(( ای شنوا تراز همه شنوندگان، و ای بیناتر از همه بینایان، ای آنکه بیشتر از همه مراقبی و سریعتر از همه حساب می کنی، ای مهربانترین مهربانها.
و ای کسی که در حکومت از همه قوی تر هستی بر محمد وآل محمد درود فرست و روزی مرا فراخ گردان، و بر عمر من بیفزا ، و به رحمت خود بر من منت بگذار، مرا از کسانی قرار بده که دین تو را یاری کند، و غیر از مرا جای من قرار مده)).
بحا الانوار: 50/289