بسم‌الله‌الرحمن الرحیم

ای عبدالعظیم؛ از سوی من به یارانم سلام برسان و به ایشان بگو که شیطان را به خود راه ندهند و به آنان فرمان ده به راستی در گفتار و ادای امانت و آنها را فرمان ده در آنچه به کارشان نمی‌آید، خاموشی ورزند و ستیزجویی را کنار نهند و به یکدیگر روی آورند و به دیدار هم روند که موجب نزدیک شدن به من است و به در افتادن با یکدیگر خود را مشغول نسازند که من با خود عهد کرده‌ام هر که چنین کند و یاری از یاران مرا به خشم آورد و از خدا می‌خواهم در دنیا سخت‌ترین عذاب را به او رساند و در آخرت در شمار زیانکاران باشد و ایشان را آگاه ساز که خدای نیکوکار آنها را خواهد بخشید و از بدی کارشان برخواهد گذشت. مگر کسی که به خدا شرک ورزیده یا دوستی از دوستان مرا بیازارد یا بدخواهی او را به دل گیرد که اگر چنین کند خدا او را نبخشاید تا از این اندیشه بد باز نگردد اگر بازگشت چه بهتر و گر نه روح ایمان از دلش رخت بربندد و از ولایت من بیرون رود و او را از ولایت ما بهره‌ای نخواهد بود و از این سرنوشت بد به خدا پناه می‌برم».