در این سؤال از دو جهت گفتمان قرآن مردانه تلقی شده است؛ لیكن از جهت فراوانی ضمایر مذكر در قرآن و دیگری از جهت توصیف نعمت های بهشت متناسب با خواستة مردان.
جهت اوّل : این كه اكثر ضمایر قرآن مذكر است، طبق قواعد زبان عربی است. مواردی كه ضمایر به كار می رود، چهار حالت دارد:
1- همه مذكر باشند.
2- همه مؤنث باشند.
3- هم مذكر و هم مؤنث باشند.
4- نه مذكر و نه مؤنث باشند مانند خدا و فرشتگان.
طبق قواعد ادبیات عرب، تنها در موردی كه همه زن باشند ضمیر مؤنث آورده می شود و در سه مورد دیگر ضمیر مذكر به كار می رود. بنابراین علت این كه ضمایر مذكر در قرآن بسیار است، همین قاعدة ادبی است.
از جهت توصیف نعمت های بهشتی متناسب با اشتهای مردانه: در قرآن توصیفات بهشتی متناسب با خواسته های نوع بشر است (اعم از زن و مرد) همانند "جنات تجری من تحتها الانهار" و یا متناسب با خواسته های مردان همانن "فجعلنا هنّ أبكارا"[9] امّا متناسب با اشتهای زنانهب یان نشده است. علت این امر شاید این باشد كه خداوند حكیم امور جنسی مربوط به زنان را در پردة عفاف و ادب زائد الوصفی قرار داده است. علاوه بر قرآن، در روایات پیامبر و امامان نیز در این باره توصیفی نرسیده است. علت رعایت عفت و حیا برای زنان است.[10]
[9] واقعه (56) آیة37.
[10] برای اطلاع بیشتر رجوع كنید به پژوهش های قرآنی، شمارة 25 - 26، ص 112 تا 131، نیز شمارة 27 - 28، ص 394 تا 399.