1. بگويد من امام زمانم ولي هنوز ظهور نکرده ام، اين در دوران غيبت با فلسفه غيبت سازگاري ندارد چون بنا است که آن حضرت ناشناس باشد و هرگز اتفاق نيفتاده است که مستقيما به صورت آزاد و عيني خود را معرفي کند، بلي عده ي زيادي به محضر آن حضرت تشرف يافته اند که در ابتدا نشاخته اند وقتي هم از قرايني مانند شفا دادن بيمار، اظهار کرامت، و کار فوق العاده، و يا خبر غيبي و نظر علمي فوق العاده دادن شناخته اند بلافاصله حضرت از ديد افراد پنهان نشده است، بلي در برخي داستان ها هم چون داستان علي بن مهزيار، علي به محضر آن حضرت شرفياب مي شود آن هم با ديدن چندين کرامت و امر خارق العاده که يقين حاصل مي شود براي علي که فرد امام زمان بوده است. و اين نوع تشرفات بدون چنان يقيني قابل دستيابي نيست.
در نتيجه کسي که قبل از ظهور علني بدون نشان دادن کرامتي و به صورت عادي ادعاي امام زمان بودن بکند، خود دليل بطلان اين ادعا است.
2. صورت دوم اين است که شخص خود را امام زمان بداند و بگويد ظهور کرده ام اين هم در صورتي قابل قبول است که پنج نشانه حتمي قبل از ظهور اتفاق افتاده باشد و اين نشانه ها در روايات امده است از جمله امام صادق (ع) فرمود: «قبل از قيام قائم (عج) پنج علامت حتمي واقع خواهد شد: خروج يماني و سفياني، شنيده شدن ندائي اسماني مردم همه متوجه مي شوند که صاحب ندا مهدي است. خروج يماني (سرداري از دوستان اهل بيت) و سفياني (مردي از نسل ابوسفيان به نام عثمان بن عنبسه) کشته شدن نفس زکيه (در داخل مسجد الحرام) و فرورفتن لشکر در صحرا (بين مدينه و مکه) (بحار الانوار، محمد باقر مجلسي، دار الکتب الاسلاميه، ح 52، ص 204) علاوه بر نشانه هاي فوق بايد سيصد و سيزده نفر ياران او نيز آماده شده و دور او را گرفته باشند، گذشته از اين براساس اخبار و روايات رسيده، حضرت حجت به هنگام ظهور، تمام مواريث انبياء را که داراي خاصيت منحصر به فرد مي باشد همراه دارد، پيراهن يوسف و ابراهيم، عصاي موسي، انگشتر سليمان تابوت سکينه، پرچم و شمشير پيامبر خاتم در نزد او خواهد بود. ابي الجارود از امام باقر (ع) نقل کرده است که آن حضرت فرمود: «هنگامي که قائم ظهور کند، با پرچم رسول خدا و انگشتري سليمان و سنگ و عصاي موسي ظهور خواهد کرد، سپس منادي او به فرمان آن حضرت ندا مي دهد. فردي از شما غذا و آب و علف با خود حمل نکند ... پس در اولين منزل که آن حضرت فرود مي آيد آن سنگ را (به زمين) مي زند، پس غذا و آب و علف از آن بيرون مي آيد و ياران و حيوانات آنان از آن مي خورند و مي نوشند ...». (همان، ج 52، ص 351، حديث 105)
و امام صادق (ع) فرمود: «همه آن اشياء (در نزد حضرت مهدي) داخل آن جامه دان قرار دارد و همين طور تمامي ماترک انبياء حتي عصاي آدم و نوح و ماترک هود و صالح و مجموع ابراهيم، و جام يوسف و پيمانه و ترازوي شعيب و عصاي موسي و تابوت (سکينه) او که ماترک (يادگاري هاي) آل موسي در آن قرار دارد ... و ملائکه آن را حمل مي کنند و زره داود و انگشترش انگشتر حضرت سليمان و تاجش و رحل عيسي و ميراث انبياء و رسولان (همه) در آن حامه دان قرار دارند». (همان، ح 53، ص 36)