یک وقتی شخصی گفت: آقا این همه پول در اختیار شما هست، شما چگونه مستطیع نشدید؟
فرمود: این پولها از آن من نیست، مال وجوهات، سهم امام و سهم سادات، مطالبه عبّاد و زکوات است و من نمیتوانم اینها را برای خود صرف کنم و به مکه مشرف شوم، در حالی که از خودم هیچ چیزی در دنیا ندارم، پس من مستطیع نیستم.
دیگری گفت: یک وقت ممکن است کسی شما را مهمان کند، فرمود: من باید بدانم آن پولی که میخواهم با آن مرا میهمان کند، از کجا تامین شده است؛ خدای ناکرده پولهای شبههناک نباشد، دلم میخواهد که پول از آن خودم باشد.
*مصرف بیتالمال
اگر کسی در حرم مطهر به ایشان وجوهاتی میداد، همان شب باید آن را به مصرف میرساند و نمیگذاشت به صبح برسد، شبی پولی در حرم با نیت وجوهات به ایشان داده شد، وقتی به منزل آمد، فرمود: به نانوا زنگ بزنید، (نان طلاب را میداد) و این پول را به ایشان بدهید تا مسئولیت از گردن من برداشته شود، ممکن است نصف شب خداوند عمر مرا بگیرد و بعد این پول…
*دارایی آیتالله مرعشی هنگام رحلت
عصر آخرین روزی که ایشان به حرم مطهر مشرف شد، با غسل و وضو بودند، وقتی بعد از نماز مغرب و عشاء به خانه مراجعت کرد، دارایی ایشان هشت تا صد تومانی بود و هیچ پولی در هیچ بانکی و نزد هیچ شخصی نداشت، مگر پولهایی که نزد بعضی از اشخاص در تهران و قم و بعضی از شهرستانهای ایران داشتند که به آنها قسم داده بودند حتی فرزندان من هم مطلع نباشند و ما پس از رحلت ایشان آگاه شدیم، آقا پولهایی به این افراد که عدهای تجار متدین بودند، حواله میدادند و لیستهایی از فقرا را به آنها میداد تا پولها را در منزل افراد ببرند و آنها فقط با نشانی منزل حتی اسم صاحب منزل را هم نمیدانستند و حق پرسیدن هم نداشتند، آنها هم نمیدانستند که این پولها از طرف چه کسی است.