وجود امام زمان(ع) و امامت آن حضرت از مباحث امامت خاصه است که برای اثبات آن مستقيماً نمي توان از دليل عقلي بهره گرفت، بلكه با استخدام دليل عقلي در امامت عامه و ضرورت وجود امام در همه زمان ها و استناد به روايات و نقل هاي تاريخي که در این زمان، امام را منحصر در وجود حضرت مهدي(عج) می کند، می توان به مقصود نائل آمد.
ضرورت وجود انسان معصوم و حجت الهي در همه زمانها با استناد به دلایل متعدد عقلی در امامت عامه است مثلا نبوت و امامت يك فيض معنوي از جانب خداوند است و بر اساس قاعده لطف باید چنین لطفی همیشگی باشد.
روایاتی هم که دلالت می کنند آن انسان معصوم و کامل در وجود امام زمان (عج) منحصر گشته است به حدی زیاد است که قابل انکار نیست تا جایی که بسياري از دانشمندان نامدار اهل سنت پذيرفته و در كتاب هايشان متذكر شده اند که: مهدي موعود فرزند امام حسن عسكري(ع) است و در سامراء در سال 255 هجري متولد شده است و در پس پرده غيبت زندگي مي كند و روزي به امر خداوند ظهور خواهد كرد.
پذیرش طول عمر حضرت مهدی(عج) نیز هيچ گونه استبعادی ندارد. زیرا آن حضرت با دانش خدادادي و با استفاده از روشهاي طبيعي و علمي ميتواند برای مدتي بسیار طولانی و بدون اینکه آثار فرسودگي و پيري در او پديدار گردد، در این دنيا زندگی کند. علاوه بر اینکه استبعادي ندارد كه در عالم انساني خداوند حجت خود را به عنوان ذخيره و پشتوانه اجراي عدالت و نفي و طرد ظلم و ظالمان، به صورت استثناء و فراتر از عوامل طبيعي و ظاهري قرار دهد .