و مصحّح اين كتاب - مرحوم محدّث اُرموى - خيلى زحمت كشيد براى اين كتاب و هيچ هم از او قدردانى نشد؛ من خواهش ميكنم در اين كارى كه دارد انجام ميگيرد، از مرحوم محدّث واقعاً قدردانى بشود. خب، مرد بسيار فاضلى بود؛ محدّث يك چيزى شبيه محمّد قزوينى - يعنى  واقعاً همان‌جور تيپى - بود. من ايشان را از نزديك ديده بودم، كاملاً مى‌شناختم. اين كتاب النّقض و ملحقات نقض را هم من خودم از ايشان شخصاً خريدم. ايشان اين كتاب را يك دوره، دو دوره، سه دوره، در دستمال ميگذاشت - از اين دستمالهاى ابريشمى - و با خودش راه ميبرد؛ اين‌جورى ميفروخت كتاب را اين مرد ملّا و فاضل! ايشان داماد مرحوم آسيّد احمد طالقانى يعنى شوهر خواهر جلال آل‌احمد بود؛ و خب آدمى بود كه ميتوانست در محافل ادبى و هنرى آن روز شناخته شده باشد؛ امّا كسى به ايشان خيلى توجّهى نميكرد، از بس آدم خوددار و داراى عزّت نفس و عفّت نفسى بود. از او واقعاً بايد تجليل بشود؛ او مجاهدت كرد كه اين كتاب را تصحيح كرد و چاپ كرد و آورد به بازار و در اختيار اين و آن قرار داد والّا اصلاً كسى اين كتاب را نمى‌شناخت. على‌اىّ‌حال اين كتاب، بسيار كتاب خوبى است. اين از لحاظ ادبى و نثر.

از لحاظ كار محتوايى هم، خود او در مقدّمه‌ى كتاب - البتّه من اين‌ كتاب را و اين مقدّمه را ده‌ها سال پيش و تقريباً در نوجوانى ديدم و اين را خواندم؛ از ديشب تا حالا هم كه به من گفتند امروز در خدمت آقايان هستيم، خواستم مراجعه كنم امّا حقيقتش وقت نكردم كه مراجعه كنم و دوباره اين را نگاه كنم؛ خيلى زمان فاصله شده، اينكه ميگويم نقل از سالهاى 35 و 36 است، يعنى تقريباً قبل از تاريخ؛ آن وقتها من اين كتاب را با شوق و عشق فراوان نگاه ميكردم و ميخواندم؛ بعد از آن گاهى مراجعه داشته‌ام، امّا ديگر نشده آن‌جور و مثل آن وقت به اين كتاب نگاه كنم؛ از آن وقت يادم است، ممكن است بعضى از كلمه‌هايش در ذهنم دقيق نباشد؛ مراجعه كنيد، به نظر من توجّه به‌ اين نكته خوب است - ميگويد كه وقتى كتابِ آن ناصبى نوشته شد - بعض فضائح الرّوافض - همه گفتند كه كسى نيست به اين‌ جواب بدهد مگر عبدالجليل اين كار را بكند، و به من مراجعه كردند و من هم نشستم و اين كار را كردم.

بيانات در ديدار دست‌اندركاران برگزارى كنگره‌ى بزرگداشت عبدالجليل قزوينى‌ رازى 1391/1/28  

گلچينی از بيانات فرمانده كل قوا در مورد قطعنامه‌ی 598 به مناسبت سالگرد پذيرش آن منتشر شد.
هر كسى در اين ايام، اظهارات مخالفان ما را در دنيا گوش كرده يا خوانده باشد، مى‌فهمد كه دشمنان نظام ما، چه‌طور از عزت امروز جمهورى اسلامى، از ته دل ناراحتند. پيروزى ملت ايران، به كام اينها تلخ آمد. خداى متعال، همه‌ى كارها را با حساب انجام مى‌دهد. يك روز بنده‌ى صالح خدا، آن انسان بزرگ و مخلص كه هيچ‌چيز را براى خودش نمى‌خواست و همه‌ى كارها را براى خدا مى‌كرد و همه چيز را براى او مى‌خواست، در قضيه‌ى قطعنامه گفت: كاسه‌ى زهر را نوشيدم. اين تلخى را او تحمل كرد؛ ولى خداى متعال به آن بنده‌ى صالح عوض داد و هنوز دو سال و اندى نگذشته كاسه‌ى شهد و شيرينى پيروزى را به ملتش چشاند و كامشان را شيرين كرد. آن فداكارى، اين ثمره را داشت. «اللهم ما بنا من نعمة فمنك لا اله الا انت». همه چيز متعلق به او و به اراده‌ى اوست.

سخنرانى در ديدار با گروه كثيرى از آزادگان و اقشار مختلف مردم، در اولين روز از هفته‌ى وحدت 11/07/1369

مواضع درست گرفتن، حرف درست زدن، تحت تأثیر خبرهاى دروغ قرار نگرفتن، این هم وظیفه است. هزاران نفر در نظام اسلامى دارند محض رضاى خدا زحمت میکشند و تلاش میکنند و شب و روز خودشان را میکُشند، براى اینکه طبق حرکت اسلامى یک کارى انجام بگیرد، نظام اداره شود، وظائفِ بسیار سنگین انجام بگیرد؛ اما انسان یک خبر دروغى را بشنود، بنا کند همه‌ى اینها را زیر سؤال بردن – مسئولین دولتى را، دیگران را، دیگران را - این هم مصلحت نیست، این هم خلاف است.»

(۸۹/۱۲/۱۹)